En son yazdığım tarihe baktım da…Ne çok geçmiş üzerinden zamanın hızla geçtiği hatta nefes bile almadığı kayıt altında olunca daha da bir çarpıyor yüzüne yüzüne…
Yazmadım/yazamadım…Bir türlü elim varmadı ama bunca zaman ne çok şey yaşandı ne acılar yaşandı,hastalıklar yaşandı çok üzücü zamanlar geçti tabii burada Allah beterinden saklasın demeden geçemeyeceğim… Güzel şeyler de oldu yeniden iş hayatına yeni işlerle girmek de iyi geldi…
Bunca şey olurken şu da bana büyük bir ders oldu dost dediğin sadece kötü gün dostu değil iyi gününde de insan yanında istiyor o yüzden siz siz olun dost bildiklerinizin iyi gününde de kötü gününde de yanında olun…Hah verdim de mesajı şimdi devam…
Mira tam 27 aylık oldu aslında normal şartlar altında site içindeki anaokuluna yarım gün başlayacaktı, kayıdımızı yaptrdık her şey tamamdı Mira da bu konuda çok heyecanlandı çünkü geçen yıl hafta sonları 2 saat oyun okuluna gittik birlikte ve çok sevdi…
Neyse malesef yaşanan 15 temmuz gününden sonraki süreçte bizim Cumhuriyet Koleji de malesef ki kapatıldı, malesef dediğim hem maddi hem manevi bize bir yıkım oldu hiç beklemediğimiz bir kurum olması da daha da içler acısı bir durum… Yoksa kapanmasına zerre üzülmedim hatta mümkünse ülke bütünlüğüne kasdeden her yerin köküne kadar kapanmasını canı gönülden isteyenlerdenim. Ama Mira'nın hevesi kursağında kaldığı gibi bizim para da hiç bilmediğimiz hatta kendimi bildiğim günden beri nefret ettiğim bir yapının içine gitmiş oldu:(
Miram büyüyor…Artık onu uyuturken benim ona dediğim gibi sen çok tatlısın seni çok seviyorum annem diyerek saçlarımı okşuyor…. Allah hepimizin çocuklarını korusun ve sağlıklı güzel mutlu günlerini görmeyi nasip etsin… Benden şimdilik bu kadar …
Not: Bu okul işinin tek hayrı belki blog yazmaya tekrar karar vermem oldu! Çıkmıyor gitmiyor sinirim…Napıyım:)
