Sevgili Esra’nin yazilarini, tecrubelerini, herzaman
ictenlikle yardim ettigi gunleri ve geceleri asla unutamam. Sayfasinda bana da
yer actigi icin cok mutluyum. Benim de nacizane tecrubemden yeni anneler, anne
olacak arkadaslar faydalanirsa ne mutlu bana. Esra'ya sonsuz tesekkurler...
MEMELERE DIKKAT!:)
Daha cocukken "Buyicem anne olcam ben. Evim
olcak sicacik" derdim.
Ve o hayallerini kurdugum bebegime sukurler olsun
sahip oldum. Oldum da... Hic hayal ettigim gibi olmadi. Gozlerim doluyor
bunlari yazarken. Poyraz'i hastanede odaya getirdiklerinde beynimde su ses
yankilaniyordu "Allah'im biz nasil buyuk bir sorumlulugun altina girdik?
Kimin fikriydi ki?"
Bu bir ic ses degildi sadece. Farkinda olmadan abimin
gozlerine caresizce bakarken dudaklarimdan dokuluvermis sozcukler "Cok
buyuk bir sorumluluk"
Kimin mi fikriydi? Hani cocuklugunun hayalleriydi
Pinar? Simdi kimin fikri mi oldu?!
Yasadigim sok muydu travma mi eksi lohusa serbeti
miydi bilmem. Poyraz o sokumu hissetmis olmali ki aylarca agladi. Ta ki ben
"Benim bir oglum var. Cok sansliyim" diyene dek. Adina gaz sancilari
diyin, aksam huzursulugu, yeni dunyaya alisiyor, o daha bir bebek.. Ne de
derseniz diyin. Poyraz annesinin mutsuzlugunu ve sokunu buram buram hissetmisti
bence. Gece uykusunda gulerken, mutluluktan aglayip, bebegimi gulduren
meleklere tesekkur ederdim. Yok osurdu, yok kakasini yapti, aman serum
fizyolojigini sikalim burnu tikanmasin, memelerden sut geliyor mu yetiyor mu,
yemeye icmeye dikkat derkeeeen. Sanirim 25. Gundu. Sol gogsumun ucunda korkunc
bir aci hissetmeye basladim. Oysa ki yara olmamasi icin e vitamin kapsulu, ozel
kremler, hatta zeyinyagiyla hazirlanmis ayva cekirdeklerini bile surmustum. Her
gun dus aliyordum. Bu aci da neyin nesiydi? Uzerine gidip emzirmeye devam
ettim. Ve ertesi gun birakin emzirmeyi, gogsumun tamamina yerlesen o aci artik
vucudumu kontrol etmeye baslamisti. Titreme ve beraberinde atesle... Gogsumun
ucu bembeyaz oldu. Ve iltihap akmaya basladi. Hemen kadin dogumcumu aradim.
Sagolsun antibiyotik baslatti. Cocuk doktoruma gogsumun fotografini gonderdim.
Ilkonce ciddi bir sey olmadigini soyledi. Ates vs diyince mastit olabilir acil
doktora gorunun dedi. Neticede 41 derece atesle acildeydim. Ultrason cekildi,
gogsumun tamaminin iltihaplandigini soylediler. Yani mastit olmustum. Halk
arasinda 'sut kirilmasi' olarak biliniyor. Doktor hic duymak istemedigim seyi
soyledi. "Gogsunuzu duzenli sagmaniz lazim." Sagmak? Dokunamiyorum
bile. Cildirdiniz mi... O muthis caresiz zekamla Emla (dovme yapilirken
kullanilan krem) surerek sagarim ozaman dedim. "Siz bilirsiniz ama atesin
dusmesi icin duzenli sagmaniz lazim." Cevabini aldim. 21. yy.da 2015
teyiz. En iyi hastanelerden birinin acilinde acidan ve atesten kivranirken,
gogsumun acisina hicbir cozum olmadigini farkettim. Evde beni bekleyen bir
oglum varken, ayakta durmam gereken bir surecten geciyorken mastit olmak,
inanin bir annenin yasamak isteyecegi en son seylerden biridir. Gunlerce aglaya
aglaya sagip doktum sutumu. Yastiklari carsaflari tirmaliyordum acidan.
Antibiyotik iltihabi kurutmaya baslamisken emzirmeye calistim. Iltihap gecse de
acisi bakiydi. Surecin zorlugu bir kenara. Artik farketmistim ki gogsumden sut gelmiyordu.
Vazgecmedim. Hastanelerde kullanilan sut pompalarindan aldim. Bir ay boyunca da
onunla devam ettim. Ama malesef Poyrazin beslenmesi tek memeye dusmustu. Mama
takviyeyle devam ettik yine. Ta ki 4. ayin sonuna kadar. Sonra ise sadece
mama...
Hamile oldugunuzu ogrendiginizde baska baska seylere
merak saliyorsunuz. Bu ay hangi gelisimde, haftalik takip aplikasyonlari,
karyolasi, kiyafetleriydi derken... Bir bebegin en cok ihtiyaci olan seyi,
gozardi ediyorsunuz. 'Emzirmek ve lohusalik.'
Emzirmek ogrenilmesi gereken teknik bir sey. 2-3
saatte bir memeyi tamamen bosaltmaniz gerekiyor. Aksi taktirde gogsunuzde kalan
sut atese ve iltihaba sebep olabiliyor. Lohusalik ise zamani geldiginde tecrube
ediliyor. (Tabi herkes yasamiyor. Piyangodan size ne ciktigiyla alakali.)
Dilerim yasamazsiniz. Cunku anne mutsuzsa, bebekte mutsuz oluyor.
Poyraz 7 aylik. Suan karsimda bana gulumseyerek
bakiyor. Sukurler olsun gozlerinin ici guluyor. O gulen gozlerine egilip
diyorum ki "Biz birbirimiz icin yaratilmisiz bebegim."
En onemli 3 sey:
Siz
Bebeginiz ve
Memeleriniz.
Aman memelere dikkat!
Ağlayarak okudum yazdiklarini:(( çok zor günler geçirmiş olmalısın çok geçmiş olsun Allah sağlık versin ikinize de.. Acıyla hastaneye gittiğimde Dr un acı olur geçer vs demesine aldırmayip o memeleri sagmadan sizi bırakmam diyen Sevgi hemsiremız olmasa ilk haftadan ben de aynı şeyleri yaşayacaktım.Hemşiremız 1sast masaj yaparak memelerimi sağıp hemen bir makine alın ve evde de her seferinde devam edin dedi ve onun sayesinde saglikliyiz.Hemşiremize şükranlarımızi sizlere de sevgilerimizi gönderiyoruz. Ece&Masal
YanıtlaSil